Suyun İzi

Gri. Siyahla beyazın kader ortaklığı. İnsanın yaşamındaki ağırlık, seçimlerindeki denge. Pek deneyimlediğim bir renk değil kendisi. Hayatıma ne kadar buyur etmeye çalışsam da ya siyah çekiyor beni kendine ya beyaz. Ya neşem dur durak bilmeyip enerjimi dibine kadar harcıyor ya da hüznüm gözümde yaş bırakmıyor. Bazen diyorum ki tamam, duygularımı görüyorum ama onlara göre yaşamak zorunda değilim. Kalbim derinden yaralı olabilir ama akışta gülmeyi becerebilirim, keyfimden yerimde duramıyor olabilirim ama bunu sakince yaşamayı başarabilirim. Duygularımda ve hareketlerimde bir denge kurabilirim. Bazen başarıyorum da bunu. Yaşamın içinde oldukça daha bir sıklıkla, günün sonunda bir ben kalıyorum bana, farkındayım. Derdimi anlatmaya çalıştığım da neşemi göstermeye çabaladığım da kendi çocukluğum, bunu da farkındayım. Onu ikna etmeye çalıştığımı biliyorum. Baksana ben hala neşeli biriyim, dinlesene yaptığım her şeyin bir sebebi var. Onu ikna edersem beni affeder sanıyorum. İki güzel söze yelkenleri suya indiren ben, neden beş yaşındaki halimin beni affetmeye değer görmeyeceğini düşündüğümü anlamıyorum. Başkalarının anlayışına ve sevgisine değil, kendi kendime gösterdiğim anlayış ve sevgiye odaklanmanın tadını biliyorum. Yine de zorlanıyorum. İnsanın kendine kurduğu cümleleri sevdiklerinin belirlemesi pek bir tuhaf. Koşulsuz sevdiklerimiz iç sesimiz oluyor, dört yaşında olsak da yirmi dört yaşında olsak da fark etmiyor. Kırılması gereken çok zincir var. Bu zamana kadar kendimden ziyade başkası için kırmayı seçtiğim çok fazla zincir var. Küçük kızımın sesi kısıldı bağırmaktan. Bir kez olsun dinlesem onu, gerçek anlamda, bütün dikkatimle dinlemeye cesaretim olsa, bütün parçalar oturacak yerine. Bir kere toplasam cesaretimi, bir daha kimse derinden yaralayamayacak beni. Daha vakit gelmedi belki de. Vakti var mıdır kendine gülümsemenin bilmiyorum. Olmamalı. 

Suya bir anda atlamalı. Bir anda kendini kendinde bulmalı. 

Yaklaşıyorum suya. Hep itmiştir beni ama bir kere kavuşsa tenim, huzur bir anda sarıverir her zerremi. 

Biliyorum tadını. 

Biliyorum hissini. 

Bir kez adım atsam, diğer adımım da gelir peşinden. 

Biliyorum. 

Ben suyum ve ismim yaşatır beni. 

Biliyorum.