Gökyüzünde Gezen Kum Taneleri

Arabanın camından dışarı bakarken radyoda çalan şarkının eşliğinde kurduğum hayallerden, cümlelerden ve geleceğimden ne zamandır uzak kaldığımı fark ettim. Ne çok severdim, kulağımda beni dünyadan uzaklaştıran şarkıyla gelip geçen dünyaya bakıp hayal kurmayı. Bunca zaman kendimi neden cezalandırdığımı bilmediğim gibi bu küçük zevkime neden ve ne zaman ara verdiğimi de bilmiyorum. Sevdiği, kendine hediye ettiği küçük anları hayatından birer birer çıkarıp yerine kendini çaresizce kıvrandıran anları koyan kızı anlamak için uzun zamandır çaba harcıyorum. Nasıl bu hale geldiğimi görebilmek için kendimden çok şey veriyorum. Oysa olan oldu diyip devam etmeli hayata ve belki de dün ve bugün yaşadığım o küçük anlar kendimi ana bırakmayı başardığım için geri dönmüştür bana. Eskiyi, yeniyi, geçmişi, geleceği, ödülü, cezayı bir kenara bırakıp, onları düşünmeden devam ettiğim için yaşadım belki de bugünü. En son ne zaman gözlerimi kapatıp hayal kurdum, gökyüzüne bakıp bulutlarla hika

Ocak ayı, hayallerimi hatırladığım, geleceğe içimdeki sesi susturmadan gerçekçi bir şekilde bakabildiğim bir ay oldu. Yapmak istediklerim ve istemediğim halde yapmam gerektiğini düşündüğüm için kendimi zorladığım şeyler daha da netleşti. Bu özelliğimden yavaş yavaş da olsa sıyrılıyor olmak beni mutlu ediyor. Başkası yaptığında mutlu olduğu için ben de yapayım ki mutlu olayım, demek ki mutluluk böyle bir şey algısından kendimi uzaklaştırabilmek kendimle gurur duymamı sağlıyor. Bunu bilmekle uygulayabilmenin ne denli farklı şeyler olduğunu daha iyi görüyorum artık. Hiç kimsenin mutluluğu başkasının hayallerinde saklanmıyor, boşa çırpınıyoruz kendimizi başkasına benzetmek hatta bazen başkası gibi farklı olmak için. Ne yapmak istediğini bas bas bağıran bir ses var içimizde, duyduklarımızla ve gördüklerimizle üstünü örtüp benim yapmak istediğim bu diye karşısına çıktığımız, bastırdığımız bir ses var. Aslında dinlememiz gereken, bağırmaktan yorulmuş bir ses o. Susmadan önce du