Duvarın Ardından Çıkan Küçük Kızım
Arabanın camından dışarı bakarken radyoda çalan şarkının eşliğinde kurduğum hayallerden, cümlelerden ve geleceğimden ne zamandır uzak kaldığımı fark ettim. Ne çok severdim, kulağımda beni dünyadan uzaklaştıran şarkıyla gelip geçen dünyaya bakıp hayal kurmayı. Bunca zaman kendimi neden cezalandırdığımı bilmediğim gibi bu küçük zevkime neden ve ne zaman ara verdiğimi de bilmiyorum. Sevdiği, kendine hediye ettiği küçük anları hayatından birer birer çıkarıp yerine kendini çaresizce kıvrandıran anları koyan kızı anlamak için uzun zamandır çaba harcıyorum. Nasıl bu hale geldiğimi görebilmek için kendimden çok şey veriyorum. Oysa olan oldu diyip devam etmeli hayata ve belki de dün ve bugün yaşadığım o küçük anlar kendimi ana bırakmayı başardığım için geri dönmüştür bana. Eskiyi, yeniyi, geçmişi, geleceği, ödülü, cezayı bir kenara bırakıp, onları düşünmeden devam ettiğim için yaşadım belki de bugünü. En son ne zaman gözlerimi kapatıp hayal kurdum, gökyüzüne bakıp bulutlarla hika