Karanlık Düşünceler
Dalgaları dinliyorum, hissetmeye çalışıyorum. Ayaklarıma değil de zihnime çarpıyorlarmış gibi okşuyorlar içimden suya düşen her bir düşünceyi. Sanki kumların üstüne oturup her bir saç telime kum dokunmamışçasına düzenli ve temiz hissediyorum bedenimi. Bedenim değil zihnim karışmış bir halde kum taneleri ile denizin birleştiği yerde uzanarak gökyüzüne bakmaya çalışıyorum. Bulutları izlemek, denize ayıp ettiğimi umursamadan onun rengini aldığı gökyüzünün mavisine bakarken gözlerimi şaşırtmak istiyorum; güneş bana izin vermiyor, bütün bedenimi yakmak istercesine ışınlarını cildime vurmak için gönderiyor. Direniyorum fakat göz kapaklarım istemsiz akan yaşlarımın isyanına kaygısız kalmıyor. Gözümde gerçekleşen ışık oyunlarının zihnimi duymama engel olmasını diliyorum ama yine başarısız oluyorum. Rahatsız edici, sürekli değişim halinde olan 20 dakikanın sonunda yeniliyorum, zihnim tekrar kazanıyor. Belki de yıllardır mağlup olmaktan yılmış bir halde nefesimi kesmek istiyorum. Suya kafamı