Yangın
İçimde benden öteye bir yol var. Ulaşmaya çalıştığım ama beni tedirgin eden bir yol. Yanımda taşıdığım bir cehennem var, ne yaparsam yapayım nereye gidersem gideyim zihnimden kopmayan bir cehennem. Bir şeyler değişirken ben de o değişenlere katılmak istiyorum. Yeni kurulan düzenin içinde ben de kendime bir yer edineyim, kurallarım, alışkanlıklarım ve inandıklarım baştan sona değişsin. Bu istekle kendimi değişikliklerin içinde yuvarlıyorum. Bu dönemde ne kadar olabilirse o kadar, fiziksel olmazsa ruhsal olarak. Ama yuvarlanıp nereye varırsam varayım hep yangın var. İlk önce hafif bir rüzgar sonra artan rüzgarla harlanan fark edilmemiş belki de görmezden gelinmiş yangınlar. Gittiğim her yere yangınımla gidiyorum. Hep kaybediyorum kendimden ve küllerimden doğmak için pek bir yetersizim. Ne ileriye ne de geriye, yanıp bitmeden doğamıyorum. Sancılarım zihnimde bedenime yayılıyor ve oturduğum yer batıyor. Söylenen cümleleri duymuyorum. Sorumluluklarımı unutuyorum. Bir tek ben ve susmayan zih