Veda
Gün gelir ve eskisi gibi gülemezsin. Gözlerin aynı renk ile ışıldamaz mesela. Kahkahanın tonu birkaç seviye düşer. Ağlarken gözyaşların birkaç damla haline gelir ve hıçkırıkların kalbinin içine hapsolur, ses çıkaramaz. Sessizce ağlar, sessizce gülersin. Düşüncelerin arttıkça cümlelerin azalır. Birini sevdikçe kalbin büyür, birini tanıdıkça kalbin kırılıp küçülür. Tanıdığın her yeni insanın ruhunun eksik parçalarına dokunup seni tamamlayacağını zannedersin ama sadece zamanın durmaksızın akan yolunda ilerlemeye devam edersin. Kimse sana senin gibi dokunamaz, kimse seni senin kadar tanıyamaz. Kendine tutunmak zorunda olduğunu kabul etmek zorunda kalırsın. Bazı anların geleceğini ve kendinden başkasına dert yanamayacağını görmek zorunda kalırsın. Düşüncelerini dışa vuramayıp içine atmaya başlarsın ve gün gelir düşüncelerinin kafanda dışarı çıkmak için çırpındığına tanık olursun. Bir sağa bir sola. Hepsi bir yol bulmak isterken sen onları susturmak istersin ve en sonunda susturamayacağı