Oyunun Sonu
Kaldıramadığım şeyler oluyor, sanki hepsi bir bir üstüme yıkılıyor. Söylemeye dilim varmıyor, düşünmeye çalışsam zihnim karışıyor. Ümitlerin hepsi toplu halde kaçışıyor. Bir his sokuluyor koynumdan içeri ve ben, tanıyorum onu ilk görüşte. Tanımamazlıktan geliyorum önce. Görmemiş gibi yaparsam peşimi bırakır sanıyorum. Hem kendimi hem onu ayakta durabildiğime inandırırsam ardına bakmadan uzaklaşır diyorum. İnandırıcı oynuyorum rolümü. Oyun birkaç perde sürüyor, kalbim sızlıyor ama zihnim beni gururla izliyor. Alkış sesleri doluyor kulaklarıma. Rolüme inanmaya başlıyorum. Rolüm ben oluyorum. Tadında bırakmayı beceremem çoğu şeyi. Zirveyi göresim gelir. Abartmanın sınırlarını zorlarım. Sınırlara çizilen çizgilerde dengede durmaya çabalarım. Düşmeyi düşünmem. Sınırdaki teller üstümü başımı yırtsa da delirmem. Ayağım takılsa gerilmem. Düşmeden yaptığım şeyi fark etmem. Heveslerim de çizgilere basıp ilerler. Bütün çizgiler sanki benim yolumu belirler. Dengemi şaşırtmayan hiçbi